Taka dziewczyna jak ja może być kim zechce. Yes of. 

Dlatego nie będę tym kim nie chce, póki serce nie zechce.

Jestem sobą, dzisiaj, jutro, po jutrze - nie wiem.

Tylko powiedź mi jak to się mogło stać. 

Wszystko co widzisz to tylko sen!

Do wyjazdu zostało 7 dni.

cyk

cyk

cyk

cztery miesiące

tak

A w lipcu zjeżdża prawdopodobnie Mateusz, więc nie będę sama.

I Dawid wpadnie.

Zaraz może jadę do Dawida.

Może, bo jest w pracy.

Prawdą jest, że nawet udawanie jest lepsze od braku. 

Dostanie wiadomości rano o treści - wyspało się moje kochanie? 

Albo wiadomości, że tęskni.

Albo coś.

i chociaż oboje udajemy.

(taki mały zakład)

to mimo wszystko

lepiej tak niż wcale

bo lepiej wkręcić się w coś obustronne, niż czekać aż ktoś się zmieni.

gdy miłość nie jest tragedią, a magią

Wszystko przylega do siebie idealnie, a pomysły których Ci brakowało przychodzą same. Dawno mnie tu nie było, dużo się pozmieniało. Odeszły priorytety, które były kluczowe i pojawiły się nowe. Były przygody, małe i duże. Pojechałam do Lublina. Doszłam do wniosku, że zawsze jest powód dlaczego się coś kończy. Czasami niektóre rzeczy się nie zaczynają, albo zaczynają i szybko kończą. Czasami wracają ludzie po roku i pokazują, że zasługują na drugą szansę i pojawiają się nowi, którzy próbują zasłużyć na pierwszą. Albo znika wszystko, jak gdyby nigdy nic. Pojawia się coś nowego i to perfekcyjny dzień. Nie ma smutku i wszystko jest takie inne i jeszcze tylko kilka dni i jeszcze tylko kilka nocy, a potem pociąg. Podróż nad morze. Powrót za cztery miesiące. Bycie tam, samą. Bieganie przez plaże, samotność doskonała i żądza krwi. Chudnięcie zarabianie i wszystko takie prawdziwe. Zupełnie inaczej niż teraz. Wrócę, odmieniona. Przestane robić rzeczy, które robię. 

Zaliczyłam trip po mieście. Piłyśmy szoty, piwo, paliłyśmy papierosy, jadłyśmy pizze, patrzyłyśmy na ludzi i faceci drapali się po głowie kiedy mnie widzieli (autentyk!)

I poznałam tak wielu ludzi i czuję się sobą. Jestem szczęśliwa.

Ale czegoś mi brak.

A kobiety bije się tak!

SINIAK?

To właśnie lubię, totalnie rozum gubię.

Dobra, wszystko wygląda tak. Mam 18 lat i nadal jestem piękna, nadal jestem super inteligentna, mądra i spontaniczna. Nadal pracuje, nadal się uczę i nadal nie chodzę na imprezy. Miałam swoją 18-stkową imprezę, która była zajebista i zostawiła wielkiego siniaka od Halika na moim udzie, tak. Nadal nie pamiętam jak zasnęłam, a głupio spytać, nadal mało kto wie, bo po co mają wiedzieć? Nadal oczekuje jakiegoś odzewu, bo czemu nie? Ale brak nadziei.

Bez nadziei o tak!